Hayatı tüm renkleriyle gördüm,
kırmızıya da, mora da inandım.
Bazen fazla inandım belki de.
Ama hep iyi niyetle yaptım bunu.
Yan yana yürüdüm sessiz hayallerimle,
diz boyu suya batmış umutlarımla.
Kimseye çelme takmadım hiçbir zaman.
Kimsenin arkasından iş çevirmedim.
Dostluğun arkasında durdum,
sevgiyi açık tuttum içeri girsin diye.
Bazılarınız çok gürültü yaptı hep.
Bazılarınız sessizce çekip gitti.
Ama ben hep yerimdeydim,
hafifçe yan yatmış, dünyaya gülümsüyordum.
Kimseyle dövüşmek istemem artık.
Savaşarak değil, severek tanımışım kendimi.
Bir gizli bildiğim var benim.
Size anlatmak zorunda da değilim.
Anlamanızı beklemem hiç,
aynı yerden bakanlar zaten sezer.
O yüzden lütfen...
Benim dengemi bozmayınız.
Sevgilerimle,
Belgin Baykal
