Yaş aldıkça, aldığım yaşları sevmeye başladım.
Ruhumdaki değişimi, dinginliği daha çok hissediyorum.
Koşuşturmalarım, telaşlarım, yorgunluklarım azalıyor artık.
Elimdekileri, olmayanlara tercih ediyorum her gün.
Zor zamanlarda yanımda olanlar da değişti.
Ben değiştikçe, çevrem de bana uyum sağladı.
Her dönemi sevgiyle, anlayışla hatırlıyorum şimdi.
Ne kırgınlığım kaldı, ne de sitemim.
Yaşanması gereken her şey yaşanmış ve bitmiş.
Kimisinden ders, kimisinden huzur almışım sadece.
Yaşlanmak mı? Evet… Biraz ürkütüyor hâlâ.
Ama onunla da baş edebileceğimi hissediyorum.
Sağlıklıysam, kendi hayatımı sürdürebilirsem yaşlanabilirim.
Bilgece sohbetler ederim, limonlu çay eşliğinde.
Konu bulamazsak çiçeklerden, havadan, sudan konuşuruz mesela.
Eskileri yad ederiz, anılarla çay içeriz.
Yeni kitaplar okuruz, güzel filmler buluruz birlikte.
Yaşlanırız, yaş alırız bir şekilde akışta.
Korkum yok artık, hayat bildiği gibi gelsin.
Sevgilerimle,
Belgin BAYKAL
