Ne çok uğurladığımız, uğurlandığımız ve hayatımızdan gönderemediklerimiz var.
Herkesin hayatını yönlendirdiği bir adası var yani.
Bir gün öfkeyle gönderdiklerimiz, sonra hasretle andıklarımız oluyor.
Bazıları da sonsuza kadar adaya almadıklarımız olarak tarihe geçiyor.
Dostluklar, ikili ilişkiler, iş ilişkileri her şey bu adadan yönetiliyor.
Kurallar senin tarafından belirleniyor ama karşı taraf kendisinden olduğunu düşünüyor.
Oysa bütün hayatımızın kontrolü bizde değil mi?
Bugün istersek ne çok şeyden vazgeçeriz.
Bir bavula bakmaz mı hayatımız.
Söylendiğimiz, sızlandığımız tüm hayatımızı bizi yönetiyoruz.
Tam da istediğimiz gibi, her gün aynı hayata, aynı işe, aynı eşe, aynı dostlara uyanarak.
İç sesinizi ve zihninizi durdursanız nelerden vazgeçersiniz?
Ben hiçbir şeyden vazgeçemem sanırım.
Seçilmiş kölelik ya da efendilik adı neyse.
Çünkü bu hayatımdaki adayı ben kendime göre sardım sarmaladım.
İçine istediklerimi aldım, onlarla güzelleştirdim.
Bana zararı dokunanları adanın dışında tuttum.
Bazılarına toleransım daha çoktu, sınırsız konaklama verdim.
Kendi adaları sandılar ve istedikleri gibi davrandılar.
Oysa ben izin verdiğim için oradalardı.
Ben ikna olmaya hazır doğmuşum, insanlarla ilişkim hep böyle başlar.
“Neden yalan söylesin?
“Neden kandırsın ki?” diye.
Sonra çoğu hayal kırıklığı ile biter.
İşte o gün adadan gönderme vakti gelir.
Bazen gönderir, bazen kıyamazsınız.
Kıyamadıklarınız yine gelir önce size kıyar.
İşte adamız bizim batağımız haline gelir. Aynı yerde döner dururuz.)
Sizin adada neler oluyor?
Siz de başka adalarda sınırsız konaklayanlardan mısınız? Yoksa diğeri mi?
Adadan kimleri gönderdiniz ya da kıyamadınız?
Belki de başkalarının adalarından bizim gitme vaktimiz gelmiştir.
Sevgilerimle,
Belgin Baykal
