Hani benim yerime koy kendini diyorsun ya,
İşte! Ben bir hayatın üstüne bir hayat daha koyamıyorum,
Hani benim gibi düşün diyorsun ya!
Kendi düşüncelerimle baş edemezken, senin gibi nasıl düşünürüm?
Çıkmazda benim yollarım, oklar hep beni gösteriyor.
Yalnız, dimdik, yıkılmaz bir tabela gibi…
Bir gün terk edip gideceğim bu şehri,
Ama içim el vermiyor, gittiğim yerde yine benimle karşılaşmayacak mıyım?
İçimde yarım kalmış sevdalarımla başka şehirde güne başlamak bana iyi gelir mi sanıyorsun?
Senden kaçarken benden nasıl kaçacağım?
Peşime düşmez mi tüm terk edişlerim, edilişlerim.
İçimi yakmaz mı başka şehirde yağan yağmur, açan güneş.
Aynı şehirde sensizlik bile güzel!
Kaçtığım her yerde seni görmek ister gözlerim,
Hayal de olsa bir umuttur işte!
Beni bulmanı istemez mi yüreğim?
Bulsan ne olacak o da ayrı…
Kendisinden başka kimseye güvenmeyen insan, sana kendini teslim eder mi sanıyorsun?
“Uzaktan sevmek en güzeliymiş” dememiş mi Cemal Süreya?
“Öyle uzaktan seviyorum seni
Kırmadan
Dökmeden
Parçalamadan
Üzmeden
Ağlatmadan uzaktan seviyorum”
Belgin Baykal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder