Bu başlığı okuduğunuzda belki de “Ayrılmanın nesi güzel?”
diyeceksiniz.
Haklısınız. Kimse ayrılmak istemez. Kolay da değildir.
Ama çevremde öyle ilişkiler görüyorum ki…
Tahammülsüzlük, çözümsüzlük ve sürekli bir
başkalarını suçlama hâli…
Ve her şeyin üstüne bir de şu klasik cümleler:
“Sizler için katlanıyorum.”
“Sizin mutluluğunuz için kendimden vazgeçtim.”
“Annesiz, babasız kalmayın diye dayanıyorum.”
Çocuklar bu sözleri istemez.
Onlar huzurlu bir anne-baba görmek ister.
Birbirine saygı duyan, zaman geçirebilen, iyi anlaşan insanlar…
Çünkü o ortamda büyüyen çocuk, sevgiyle yetişir.
Zinciri sağlıklı şekilde devam ettirir.
Ben yıllarca birbirine uymayan ama ayrılmayan
bir ailenin çocuğu oldum.
Bitmeyen kavgalarıyla bizi de yordular.
Ve biz onlara hiçbir zaman teşekkür etmedik.
Hep şunu söyledik:
“Keşke ayrı ama mutlu yaşasaydınız…”
Onlar ise hâlâ şu cümleyle kendilerini avutuyorlar:
“Bugün yine dünyaya gelsek, birbirimizle evlenirdik.” (!)
Ama biz onların geçim şekliyle büyümek istemedik.
Çocuklar aldıkları kadar iyidir.
O gün size saygı gösterirler;
Ama bir gün hata yaparsanız, sizi acımasızca yargılarlar.
Bir ilişkiyi sürdürmek için çaba yoksa, o ilişki bitmiş demektir.
Bazıları çocukları bahane eder, bazıları mal paylaşımı.
Bazıları da sırf “O da mutlu olmasın!” diye bırakmaz.
Ve bunu da sevgi sanır.
Ama sevgi bu değildir.
Bu, insani olmayan bir intikam alma biçimidir.
Birini zamanında sevmiş olabilirsiniz.
Ama sonra sevgisi değişebilir, sizden sıkılmış olabilir.
Yeter ki sorumluluklarını yerine getirsin.
O zaman herkesin yolu açık olmalı.
Hayat bu kadar uzun değil.
Ve bu kadar anlam yükleyecek kadar da gerçek değil.
Sürekli tartışılan, iletişimsiz bir evde büyüyen çocuk,
mutlu bir çocuk olmaz.
“Huzur arıyorum” diyenlere sesleniyorum:
Gerçekten huzurun anlamını biliyor musunuz?
Bunları yazarken farkındayım, bazılarınıza ters gelebilir.
“Ne rahat bir kadın” diyebilirsiniz.
Ama ben bu yollardan geçtim.
Yaşadım, gördüm, düşündüm ve sustum.
Şimdi yazıyorum.
Bugün hayatımda huzur varsa,
Yanımda değerli insanlar varsa,
Bu, o kararlar sayesinde oldu.
Ben artık sadece gerçek insanları seviyorum.
Değer bilen, insani değerlere sahip insanları…
Siz de hayatınızı başkalarının ellerine bırakmayın.
Yok etmelerine izin vermeyin.
Eğer gerçekten o hayat sizin için bir şey ifade ediyorsa…
Sevgilerimle,
Belgin BAYKAL
