Dışarıdan Nasılız?

Mağrur ve dik duruşluydu.

Gözü karaydı, dünya yansa geri dönmezdi.

Sürekli hata yapan ve özür dileyendi.

Hata yapan ama başkasına yükleyendi.

Zayıflıklarından utanan ve hırçınlaşandı.

Gururu için her şeyden vazgeçendi.

Sevmeyi bilmeyen ama sevilmek isteyendi.

Sürekli kırıcı ve yıkıcı ama affedilmeyi bekleyendi.

Menfaatlerinin adını uyanıklık ve akıl ile karıştırandı.

Yaptığı şeyin doğru olmadığını bilse de güzel cümlelerle kendisini ikna edendi.

Terk edilmeyi göze alamayacak kadar zayıf, bir kalemde silecek kadar cüretkardı.

Her şeyin mükemmelini kendinde gören ve başkasını sürekli ayıplayandı.

Başarılarını sadece kendisine yükleyen, emeği olanlara teşekkür edemeyendi.

Her şeyin en iyisine kendisini layık gören, başkasını yok sayandı.

Acılarını büyüten ve besleyen, mutluluğunu gizleyen ve sakınandı.

Yalan söylemekten kaçınmayan ama başkasının yalanlarından hiç hoşlanmayan ve affetmeyendi.

Kendi özgürlüğünü korumak adına herkesi karşısına alan ama başkasına nefes aldırmayandı.

Kimseye güvenmeyen ama kendisine sonuna kadar güvenilmesini isteyendi.

Hayatındaki bütün boyun eğişlerine, en yakınlarını suçlayandı.

Başına gelen her şeyden suçlu arayan ama asla kendini sorgulamayandı.

Bugünkü kimliğimizi ne çok özelliklerle zenginleştiriyoruz değil mi?

En büyük şikayetlerimiz hep birbirimizden olmuyor mu?

İş hayatımız, özel ilişkilerimiz, ailemiz ve sosyal yaşamımızda hep konuştuğumuz bir başka kimlikteki insanlar değil mi?

Onları anlatırken kendimizi bile kaybediyoruz…

Keşke şöyle olsa, böyle olsa hiç sorun olmaz gibi…

Ama gerçekte hayatın ve biz insanların mükemmel olma şansı yok.

Sadece yaradılış olarak mükemmel varlıklarız ama donanım konusunda çok eksiklerimiz var.

Bizi tamamlayan insanlarla bir araya gelme şansımız da çok az olduğu için hayatımız hep bu memnuniyetsiz ve şikâyet dolu cümlelerle geçecek.

Ne mi yapmalıyız?

Bize iyi gelmeyen ve zarar veren insanlardan uzak durmalıyız.

Eğer kendimizle yüzleşip o insanın biz olduğuna karar verirsek, aynı şeyi başkalarının iyiliği için yapıp geri çekilmeliyiz.

Başkalarının iyiliği ve mutluluğu sizin ilgi alanınıza girmiyorsa, o zaman mutsuz olmaya en büyük aday sizsiniz.

Kendinizi alkışlayın.

Sevgilerimle

Belgin BAYKAL

Sözler Kayıt Altında

Günlük hayatımızda, her an aklımızdan geçirdiğimiz iyi ya da kötü şeylerin karşımıza bir gün çıkacağını biliyor musunuz?

Siz boş konuştuğunuzu sanırken, aslında bunların hepsinin kayda geçtiğini bilseniz ona göre dua ederdiniz.

Mesela, "Asla yapmam" dediğiniz şeylerin içinde bulmaz mısınız kendinizi?

Peki, bulmayacağınızın garantisi var mı?

Ya da bir gün çok sıkıldığınız, bunaldığınız hayatınızın özlemini çekeceğiniz hiç aklınıza gelmez değil mi?

Hayatın enteresan bir döngüsü var.

Hiçbir şey aynı gitmiyor aslında…

Siz her şeyin aynı olduğunu düşünürken; zenginlik, fakirlik, sağlık, evlilik, ayrılık, akıl, yaş sabitleyebilir misiniz?

Ya düşünceleriniz; sevginiz, sevdanız, unuttuklarınız, boş verişleriniz, üstünde durduklarınız hep aynı mı?

On yıl önceki sizle, şimdiki siz aynı mısınız?

İşte bu müthiş değişiklik, insanın olgunlaşması ve başka bir boyuta geçişi oluyor.

Doğru bildikleriniz yanlış, yanlışlarınız doğru olarak karşınıza çıkıyor.

Dost dedikleriniz kendi avuntularınız, yabancı dedikleriniz gerçek dostluk gösterenler olabiliyor.

Düşman bildikleriniz bazen sizi en iyi tanıyan, aileniz diye sarıp sarmaladıklarınız bazen en

büyük yanılgınız olmuyor mu?

Bunun farkında olanlar izole hayat peşinde.

Kendi karantinalarını kendileri ilan etmiş ve azınlıkta.

Dünyada ve çevremizde olan biten tüm olumsuzluklar insanı çaresiz bırakmıyor mu?

Bunlardan arınmak adına, kendi ruh sağlığını korumaya alıyorsun.

İşte gerçek mutluluk şimdi başlıyor…

Eskisi kadar canının yanmadığını anladığın zaman mutlu oluyorsun işte!

Şu an ne hissediyorum biliyor musun? 

Çaresiz veya kızgın hissetmiyorum. İyi veya kötü hissetmiyorum. 

Hiçbir şey hissetmiyorum ki bu harika hissettiriyor. Dr House

Geldiğiniz nokta bu olursa, mutluluk kapıda!

Sevgilerimle…

Belgin BAYKAL

Cahil Kal! Mutlu Kal!

Sorgusuz sualsiz bir yaşamdır cehalet!

Ne anlatırsan ona inanır!

Başkalarının hikayeleri onların okudukları kitaplardır.

Kendi öğretilerine göre dinlerler ve ona göre inanırlar.

İşlerine gelmeyen şeylerde zorbalaşırlar.

Hiçbir şey bilmezken her şeyi bildiklerini sanırlar.

Nerede nasıl davranacağını bilemezler.

Paralı ise kral odur.

Umarsızca her yeri satın alır davranışlarıyla.

Eğitemezsin, onun için cahildir zaten.

Cahilliğin okumakla da ilgisi yoktur.

Cahillik öğrenememek ve gelişememekle alakalı bir şeydir.

Kendi doğrularında kaybolurlar.

Menfaatleri doğrultusunda yaşamayı tercih ederler.

Başkalarının hayatları en büyük ilgi alanlarıdır.

Yeniliğe açık değillerdir, sadece paranın getirdiği zenginliğe açık olurlar.

Çok kolay iftira atarlar ve dedikodu yaparlar.

Mal ve mülk tek muhabbetleridir.

Doğurmak için doğurur!

Evlenmek için evlenirler!

Beyinleri kötü şeylere karşı çok çabuk yıkanır!

Küçük şeylere tav olurlar...

Öğrendikçe mutsuz olacaklarını önceden kavramışlardır.

İstedikleri bilgiyi alırlar, onun dışındakilere izin vermezler. 

Kendi yarattıkları dünyalarında mutlulardır.

Başkalarına verdikleri mutsuzluktan ve rahatsızlıktan haberdar bile değillerdir.

"Hatalı insana hatasını göster, sana teşekkür eder. Cahil kişiye hatasını göster, sana küfür ve hakaret eder."

Anlamak masraflı iştir; emek, gayret ve samimiyet ister. Yanlış anlamak kolaydır oysa. Biraz kötü niyet biraz da cahillik kafidir.

Sevgilerimle,

Belgin BAYKAL

Yaşlanmak mı?

Yaş aldıkça aldığım yaşları sevmeye başladım.

Artık ruhumdaki değişimi ve dinginliği daha çok hissediyorum.

Koşuşturmalarım, telaşlarım, yoruluşlarım daha da azaldı.

Her gün elimde olanları olmayanlara tercih ediyorum.

Zor zamanlarımda yanımda olanlarda değişiyor benim gibi.

Her dönem sahip olduğum her şeyi sevgiyle anıyorum.

Kimseye ne kırgınlığım ne sitemim var.

Yaşanması gerekenler yaşanmış ve bitmiş.

Kimisi sancılı, kimisi mutluluk verici olmuş…

Yaşlanmak mı? Evet!  

Biraz korkutuyor, ama onunla da baş edebileceğimi hissediyorum.

Sağlıklı ve kendi hayatımı sürdürebildiğim sürece yaşlanabilirim.

Bilgece sohbetlere katılabilirim, açık limonlu bir çay eşliğinde.

Hiçbir konu bulamazsak çiçeklerden, havadan, sudan bahsederiz mesela.

Eskileri yad ederiz, okunacak güzel kitaplar ve izlenecek filmler buluruz.

Yaşlanırız, yaş alırız bir şekilde,

Korkum yok, hayat bildiği gibi gelsin…

Sevgilerimle,

Belgin BAYKAL

Gördüğüm Kadarsın!

İnsanların kendilerini çok farklı görmeleri ve buna inanmaları bir pazarlama şeklimi ya da bir

reklam kampanyası mı?

Çevremizde bu tarz insanlara ne çok rastlıyoruz.

İki kitap okuyor, kendisini iyi bir okuyucu sınıfına koyuyor.

Bir iki yere yorum yapıyor, kendisini çok iyi analiz eden ve yorumlayan sanıyor.

Notasız kulaktan dolma bir şeyler çalıyor, "müzisyenim" diyor.

İki çeşit yemek yapıyor, "mutfağım çok iyidir" diyor.

Resim çekip üzerinde biraz oynamalar yapıyor, "Fotoğraf sanatçısıyım" diyor.

Yani, daha tam olmadan çok çabuk sahip çıkma arzusu var.

Ben yirmi yıldır yazıyorum hala yazarım diyemiyorum. 

Çünkü sadece yazıyorum.)

Bir de entel görünümlü, sonradan imaj değiştirerek sınıf geçenlerden bahsetmemek olmaz! Saçlar uzuyor, küpeler takılıyor, kirli ya da kaba sakal şeklinde ışınlanarak geçiş yapıyor.

Sanki yıllardır entel bir hayatı varmış gibi davranıyor. 

Sonradan gelenlere de küçümseyerek bakıyor. 

Geçmişten bir fotoğrafını göstermesini isteseniz, bir memurus ya da esnafla

karşılaşabilirsiniz.

Ah bu sonradan gurmeler,.! 

Bunlar da parayı bulduktan sonra her şeyin iyisini, lezzetlisini tadımlık değil! Doyumluk

yerler.

Sorsanız ben "gurmeyim" der.

Bu saydıklarım eminim tanıdık gelmiştir. 

Uzmanlaşmadığınız alanda, paranız da olsa, kendinizi farklı göstermeye çalışmayın!

Sonradan görme, kaliteden yoksun ve yerini hazmedemeyen biri olarak tanımlanırsınız.

Çevrenizde bulunan herkes sizin kimliğinize değil, ona sağladığınız olanaklara bakar.

Arkanızdan konuşurken de görgüsüz, kültürsüz diye başlarlar.

Oysa sizi siz yapan değer, mütevazı duruşunuz ve saygın davranışlarınız olmalı.

Kendinizi bir sınıfa koymayın, başkaları koysun.

Siz kendinizi ve sahip olduklarınızı övmeyin, başkaları övsün.

Ne kadar kendinizi asil ve farklı görürseniz görün, en ufak bir kıvılcımda aslınıza

dönersiniz.

Her İNSAN, kendine YAKIŞANI yapar...! Çünkü KALİTE, asla

TESADÜF değildir...!

Sevgiler

Belgin BAYKAL

Hoşgeldin 2020

Bir yılı daha gerimizde bırakırken her yıl olduğu gibi 2020'den yeni umutlarla bahsediyoruz.

Aslında her biten yılın birbirinden farkı yok gibi.

Eğer hayati değer dışında bir kaybımız yoksa! 

Tasarrufu bilen, tüketmekten çok üretmeye odaklı bir devlet

politikamız olsaydı, bireylere de yansıtılarak bambaşka bir

ekonomimiz olabilirdi. 

Gece kondu yapacak bütçemiz yokken, 

Gökdelen dikmeye odaklanınca, insan yine aynı umutsuzluklarla hayata bakabiliyor.

Her şeye inat! 

Güzel uğurlayın, güzel karşılayın!

Çünkü ülke olarak güzel şeylere hasret kaldık.

Olumlu düşünmeye ve olumlu şeyler görmeye başlamalıyız.

Belki çok kırıldık, belki çok yorulduk, 

Belki inancımızı kaybettik.

En ümitsiz durumlarda bile kazandığımız zaferleri unutmayalım!

2020 yılı hepimiz için çok güzel bir değişim yılı olsun.

Üzerimizde taşıdığımız tüm olumsuz duygulardan uzak, sağlıklı, bereketli, sevgi ve beraberlik dolu çok güzel bir yıl olsun.

Hepinize Hayırlı Seneler Dilerim.

Belgin BAYKAL

Eşiniz İyiyse!

Herkes eşini seçerken mutlu olmak ister!

Yani iyi bir eş seçersek "mutluluğa ulaşılabilir"

kodlamalarıyla hayatımıza yön veririz.

İyi eşe sahip olmak gerçekten mutluluk getirir mi?

Gerçekten istediğimiz şey iyi bir eş mi?

Bir arkadaşım yıllar önce, "Eşim o kadar iyi ki ayrılamıyorum" demişti.

O gün tam olarak anlayamamıştım onu. 

Dışarıdan gördüğüm kadarıyla, bir bütünün yarısı gibiydiler.

Sanki yanında eşini görmezsem, nerede yarın diyesim vardı.)

Aralarında çok güzel bir uyum var gibiydi.  

Her yere eşiyle birlikte gidiyordu. 

Hatta bir gün onu kahveye çağırdığımda, 

"Eşimi de getirdim bir sakıncası var mı? demişti."

Getirmişti artık ne sakıncası olabilirdi ki!

Tabii ki vardı.) Erkeğin olduğu bir muhabbetle baş başa yapılan bir muhabbet nasıl aynı

olabilirdi. 

O bunun bile farkına varamayacak boyuta getirmişti beraberliklerini.

Özgürlüğünü başka birisine kendi elleriyle hediye etmişti.

Hiçbir arkadaşıyla tek başına görüşemiyordu.

Bir gün ona sorduğumda, "Ben gidersem tek başına, o da gitmeye başlar "dedi.

Tamamen kendini mahkûm etmişti aslında.

Başka bir gün bana, "Sana çok özeniyorum! Ne güzel, her kararını kendin alıyorsun, bizde her şey büyük tartışma konusu oluyor. 

Günler sonra karara bağlayıp hamle yapıyoruz" demişti.

"Hayatta her şeyin bir bedeli var, ben bunu seçtim, sende onu" demiştim.

"Aslında çok bunaldım her şeyden, boşanmak istiyorum! dedi." 

O kadar şaşkın bir şekilde bakmıştım ki, hiç ummadığım bir kişiden gelmişti inanamamıştım.

"Sadece saçmalıyorsun" diyebilmiştim.

Yüzüne baktığımda çok ciddiydi ve devam etti sözlerine.

Sence bu kadar iyi bir eşten ayrılmamı kim onaylar?

Bana sorsalar neden ayrılıyorsunuz? Diye, Ne diyebilirim ki?

Boşanma nedenlerimiz örf ve adetlerimiz de belli değil mi?

Aldatılmak, şiddet görmek, kumar, sanki bunlar olmazsa boşanma olmazmış gibi oturmuş

yasalarımız var bizim.

Ben ne diyebilirim bu şartlarda!

"Bence senin biraz yalnız kalmaya ihtiyacın var. 

O zaman eşinin değerini daha iyi anlarsın" diyebildim.

"Yok aslında! Ben özgürlüğümü seviyorum onu anladım" dedi.

"Özgürlüğün adı yalnızlıktır. 

Baştan sancılı geçer, sonra kendinle büyük bir aşk başlar.

Aranıza kimseyi almak istemezsin. İşte burası çok tehlikeli bir boyuttur.

Bunu ne kadar istediğini bilmen için biraz yalnızlığa ihtiyacın var.

Onsuzluk nasıl bir şey?

Hayatının her anında yanında olan bir kişinin yokluğuna hazır mısın?

Bunları yaşamadan anlayamazsın.

Onun için sakın çabuk karar verme!" Diyebildim.

Daha sonra uzun süre görüşemedik, bu arada ayrıldıklarını duydum.

Kendisini aramak zorunda hissettim. Şaşırdı sesimi duyunca…

Biraz konuştuktan sonra detaylara girdik.

Ayrılık sonrasını anlatmaya başladı. 

"Her şey çok farklı artık!

O başka birisini buldu, ben yalnızlığımı… 

Seni arayamadım çünkü her şey dediğin gibi oldu. 

Çok sancılı bir süreç geçirdik.

Kararımı söylediğimde, beni anlamakta çok zorlandı ve çok haklıydı. 

Sonra kararımda ki kesinliği görünce anlayış gösterdi.

Dediğim gibi tek suçu iyi olmaktı sanırım. Bazen pişmanlık duydum, bazen iyi ki dedim. 

Her günüm başka bir duygusal yüktü. Sadece sevindiğim ve vicdanımı rahat ettiren şey, onun kıymetini bilen birisiyle beraber olması…

Arada görüşüyoruz alıyorum haberlerini. Aradan iki yıl geçti işte…

Şu an başka birisiyle görüşüyorum ama onunla evlilik istemediğimi anladım.

Bir daha kendime bunu yapmayacağım. Ne istediğimi bilmeden başka hayatlarda sorun

yaratmanın bir anlamı yok." 

-Artık seninle görüşebilirim rahatça, ne zaman buluşuyoruz dedi mutlu bir kahkahayla…

Sesindeki mutluluk hoşuma gitmişti, beklediğimden daha iyiydi.

Sonunda kendine ulaşmıştı. Bundan sonra kendi hayatının ipleri elindeydi.

İyi eşler öldükten sonra da büyük acı bırakıyor, hep unutulmaz anılar ve iyilikler olunca insanın bir daha yaşama sevinci de geri gelmiyor.

Durum bu olunca, karar sizin!

İyi eş diye tutturmayın! Size uygun bir eş olsun yeter. :)

Sonra çok ağlarsınız…

Belgin BAYKAL