Yeni açılmış bir mekân, oldukça kalabalık…
Kültür olarak arada kalmış…
Bir yanda caz müzik çalıyor, diğer yanda çoluk çocuk kalabalık aileler serpme kahvaltılar eşliğinde serpilmişler, hiç görmemiş gibi yiyorlar.
Bende akvaryumun en sakin kaya diplerinde yaşayan beta balığı gibiyim.
Kendime kuytu bir yer arıyorum, alt tarafı küçük bir kahve molası için.
“Arada insanlara karış” diyorlar, söz dinliyorum ve karışıyorum, sonra mutsuz olup söylenerek evime dönüyorum.
Beni mutsuz eden şeylere neden karışmak zorundayım bunu sorguluyorum.
Sonra 'karışmasaydım mutluluğun ne olduğunu bilemezdim' diyorum.
Kendimle nasıl bir iletişim kurduysam her sorunun cevabı da ben de gördüğünüz gibi. )
Acılar, üzüntüler, hastalıklar bize hep derstir.
Hayat mezun olamadığımız, her gün şaşırdığımız ve yeni yeni bilgileri almak için sürekli mücadele ettiğimiz büyük bir okul.
Ya hiçbir şeye kafa yormadan ot gibi yaşarsın ya da dibine kadar gerçeğe ulaşmaya çalışırsın.
Ama galiba ortalarda bir yerde mutluluk.
Ne çok fazlasını öğreneceksin, ne de çok azıyla yetineceksin.
Ne çok fazla kazanacaksın, ne de ‘bu ayı nasıl geçireceğim’ diye düşüneceksin?
Sana zarar verecek arayışların olmayacak mesela…
Mutsuzsan adını koyacaksın ve hayatını ona göre şekillendireceksin.
Mutluysan başkalarını mutsuz etmek adına mutluluğu aramayacaksın.
Kiminle oynarsan bu oyunu umarsızca, bir gün seninle de hayat oynar.
Hayatın bir karması var, ben başıma gelen her şeyde geçmişe gidiyorum.
Kime ne yapmıştım, kimin kalbini kırmıştım da şu an bununla yüzleşiyorum diye.
Gerçekten de yine buluyorum. Kırdığım yerden kırıldığımı çok gördüm.
Hâlâ da bitmeyen bir karmanın içindeyim.
Ama daha güçlüyüm…
Ben güçlü doğmadım mesela.
Benim kanatlarımı kırmaya çalışan insanlara rağmen ben yaralı bereli uçmayı seçtim.
Acizliği hiç sevmedim.
İnsanların bana yaptıklarıyla değil, ‘ben ne yapabilirim onun için’ diye defalarca aynı yerlerde oyalandım.
Bunu onlar için yapmadım aslında, yine kendi huzurum için yaptım.
Ben bununla mutlu oluyorum.
Böyle de devam edecek sanırım.
Kuyruk dik, hasar büyük ama kontrol altında…
Sevgilerimle,
Belgin Baykal
