Bazen başka havada olurum ben,
Sen klasik müzik dinlerken,
Ben batıralım mı bu dünyayı?
Batsın bu dünya diyelim mi diye haykırırım,
Arabesk kaçar ruhuma,
Çığlıklarımız aynıdır aslında,
Bazen ben sen olurum, gelir Vivaldi ‘dört mevsim’ kulaklarıma,
Ya da Hauser, ‘Adagio’ ile dağıtır tüm ruhumu derinlerde,
Bir kız çocuğu ağlar çaresiz içimde,
Anlatamam ki bu hayatı, ben de çözemedim diyemem ki…
Sadece sakin kal, mutlu kal..! diyebilirim.
Her söylenene inanma!
Araştırmadan yargıya varma!
Bilemezsin kimsenin ne yaşadığını derim,
Sonra dönerim yine kendi hayatıma ve yaşanmışlıklarıma,
Sen hızlı hızlı yüzüp karaya ulaşmaya çalışırken,
Ben kendimi sırtüstü bırakırım sulara,
Nasılsa bildiği gibi sürüklemeyecek mi beni kıyıya,
Gerek yoktur senin gibi çırpınmalara, kendini yormaya,
Daha önce yorulduğum için bilirim…
Hayatın dengesini ben bozamam,
Ama o benim dengemi bozabilir ona karşı gelirsem,
Ben teslimim her şeyimle ama sağlam ilkelerimle,
Bak buradayım, koyvermişim kendimi akışa.
Sakin, dingin derin sularda…
Belgin Baykal
