Hep tanıdığımızı sandığımız insanlarla yabancı oluruz çoğu zaman.
Onu tanımakta güçlük çekeriz.
Her defasında aynı yerde bocalar ve şaşırırız.
Neden ben? Ya da neden bu insanlar benim karşıma çıkıyor? diye.
O insanlar için de biz öyleyizdir aslında.
Onlar da bizimle karşılaşmaktan çok memnun olmayan ve her defasında aynı hatayı yapan kişilerdir.
Size verdikleri rahatsızlığın farkında bile olmadan hayatınızdan gelip geçerler.
Bazıları takılır, defalarca döner ve arkasına bakar ‘orada mısınız’ diye?
Aynı yerden sizin de yaralanmanızı ve unutmamanızı ister.
Hiçbir şey değişmez aslında, yaralar eşitlenir sadece.
Bu geliş gidişlerin kimseye bir yararı olmaz.
Kendini bilmemek ve tekrarlamanın dışında.
Artık yolunuza devam edin, birisinin canını yakmak en çok sizi yaralar.
Geçici bir mutluluk alırsınız belki ama bir daha asla kazanamazsınız.
Bir kapıyı tekrar çalıyorsanız her şeyi sıfırlayıp yeniden başlamalısınız.
O zaman kendinize daha yakın ve tanıdık olursunuz.
Başkası da sizi hayatında güzel bir yere koyabilir.
Yaşadığınız kirli tecrübeleri yanınızda taşımayın ve uygulamayın.
Herkes size aynı cevabı vermeyebilir.
Çünkü onun da yaşamında farklı tecrübeleri vardır ve sizinle yüzleşir.
Neden sorunlu ilan ederiz herkesi? Anlayın…
Belki gerçek sorun bizim hiç kendimizle ve sizinle tanışmamamızdan geliyordur.
Menfaatler çakıştığı zaman, karşımızda bambaşka kişiler buluruz, çoğu zamanda oluruz.
Her insanın içinde kendisinin bile tanımadığı bir kimlik vardır.
Onun ne zaman ve nasıl çıkacağını biz bile bilemeyiz.
O gün yeniden tanışırız işte…
Bugüne kadar onun gibisini görmediğimize yeminler edecek kadar tanımayız.
Sonra unuturuz tanıştığımızı;
“Merhaba! Daha önce tanışmış olabilir miyiz?" diyerek başlarız aynılığa.
Kendimizi tanırsak ve ne istediğimizi bilirsek daha kolay anlaşabiliriz.)
Sevgilerimle,
Belgin Baykal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder