İstanbul’un puslu hüzünlü havasında bir de Sıla, ‘Kenar Süsü’ şarkısını söyleyince havan güzel olsa da depresif olabiliyorsun.
“Kenar süsü oldum hayatında
Yani olmasamda olurdu
Kaza süsü de verirdin vefatıma
Yokluğum boşluk yaratmazdı”
Birilerinin hayatlarında yer almak bu kadar ağır olmamalı.
Hissettirilen duyguların karşılığında kendini böyle görmek çok üzücü.
Herkes bir başkasının hayatında kenar süsüdür aslında.
İlkokulda yazılarımız güzel gözüksün diye defter kenarlarına bu çalışmalar yaptırılırdı.
Her sayfa kenar süsüyle başlardı.
O sayfa bambaşka olurdu, sıradanlıktan uzak ve heyecan verici.
Biz de birilerini hayatımıza kenar süsü gibi alırız, sonra da kendimizi kenar süsü hissederiz.
Oysa karşılıklı bir alışveriştir bu.
Kimse kimsenin bir şeyi değilken yüklediğimiz anlamlardan başka ne olabilir ki.
Bir tartışma ya da ayrılıkta, tanımayacak kadar birbirinden uzaklaşan kişiler değil miydik sonuçta?
Oysa hepsi duygusal yükten öte değildi.
Düşündüğün ve büyüttüğün kadardı her şey.
Beyninde yaşattığın kadar varlardı.
Anlamlandırdığın kadar önemliydiler.
Beyin savaş halindeyken, ilişkilerle baş edilmesi güç bir dönem başlar.
Sürekli sorgular, yeni yollar arar kendine.
İçinden çıkamayınca da kendini zayıf ve mağdur hisseder.
Hiç kimse için bunu hissetmeyin, akıl oyunlarından başka bir şey değil bu yaşananlar.
Bırakın hayatınızda her şey olması gerektiği gibi aksın.
Gelmesi gerekenler gelsin, gitmesi gerekenler gitsin.
Ne kenar süsü hissedin ne de hissettirin.
Yani olmasamda olurdu
Kaza süsü de verirdin vefatıma
Yokluğum boşluk yaratmazdı”
Birilerinin hayatlarında yer almak bu kadar ağır olmamalı.
Hissettirilen duyguların karşılığında kendini böyle görmek çok üzücü.
Herkes bir başkasının hayatında kenar süsüdür aslında.
İlkokulda yazılarımız güzel gözüksün diye defter kenarlarına bu çalışmalar yaptırılırdı.
Her sayfa kenar süsüyle başlardı.
O sayfa bambaşka olurdu, sıradanlıktan uzak ve heyecan verici.
Biz de birilerini hayatımıza kenar süsü gibi alırız, sonra da kendimizi kenar süsü hissederiz.
Oysa karşılıklı bir alışveriştir bu.
Kimse kimsenin bir şeyi değilken yüklediğimiz anlamlardan başka ne olabilir ki.
Bir tartışma ya da ayrılıkta, tanımayacak kadar birbirinden uzaklaşan kişiler değil miydik sonuçta?
Oysa hepsi duygusal yükten öte değildi.
Düşündüğün ve büyüttüğün kadardı her şey.
Beyninde yaşattığın kadar varlardı.
Anlamlandırdığın kadar önemliydiler.
Beyin savaş halindeyken, ilişkilerle baş edilmesi güç bir dönem başlar.
Sürekli sorgular, yeni yollar arar kendine.
İçinden çıkamayınca da kendini zayıf ve mağdur hisseder.
Hiç kimse için bunu hissetmeyin, akıl oyunlarından başka bir şey değil bu yaşananlar.
Bırakın hayatınızda her şey olması gerektiği gibi aksın.
Gelmesi gerekenler gelsin, gitmesi gerekenler gitsin.
Ne kenar süsü hissedin ne de hissettirin.
Hepimizin tek ortak noktası insan olmamız.
Onun dışında her şey detaylardan ibaret.
Bir insanın gönül yükü olmayın, sonrası zincirleme kaza gibi herkesi etkiliyor.
Boşverin size yapılanları ya da yaptıklarınızı.
Her şey geçer gider hayat gibi.
Bir gün üzüldüklerinize üzülürsünüz.
Bu puslu havayı dağıtalım mı hemen?
Ajda Pekkan söylesin o zaman;
“Temmuz, Ağustos, Eylül her mevsimde durma gül
Hayat inan çok kısa belki çıkmayız yaza
Boşvermişim, boşvermişim, boşvermişim dünyaya
Ağlamak istemiyorsan sen de boşver dünyaya”
Sevgilerimle
Belgin BAYKAL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder