Avucunun içinde, hayata yazılmış bir mektup vardı.
Kalın bir çizgiyle başlamıştı yolculuğu; bu çizgi, ne olursa olsun yıkılmayan direncini gösteriyordu.
Zorluklar mı?
Onun için yalnızca yeni bir serüvendi.
Bir oyunda level atlama gibi yoluna devam ederdi.
Duygularını büyük harflerle değil, küçük bakışlarla anlatırdı.
Kalbini herkese açmazdı, ama bir kere sevdi mi;
O sevgi sabırla, sadakatle kök salardı.
Söze değil, davranışa bakardı.
Çünkü o, "iyi kalpliliği" sessizlikte arayanlardandı.
İnsanları çözmekte usta olduğunu düşünse de
Yine yanıltacak kimseler çıkardı.
Zihni bir pusula gibiydi;
Duygular sapsa da o hep doğru yönü bulurdu.
Biraz filozof, biraz komedyen…
Hayatı hem sorgular, hem de güler geçerdi.
Acıya bile “şükür” derken,
İçinde sarsılmaz bir denge vardı.
Avucunun ortasında incecik bir "M" şekli vardı.
Kimine göre bu yazgıydı. Kimine göre yetenek.
Ama onun için bu sadece bir hatırlatmaydı:
Sahip olduklarını unutmaması için, mutluluğun baş harfiydi.
Güçlü olmaya zorlanmış tüm kadınların avuçlarının içiydi bu görülen.
Kendini unutmayan ve hatırlayan kadınlara gelsin…
Sevgilerimle
Belgin Baykal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder