Aynı ailede, aynı şartlarda yetişmiş farklı çocuklar nasıl olur?
Çoğu zaman kardeşler arasında bu düşünülür. Tipler benzese de huylar birbirini tutmaz.
Kardeşler birbirlerinde olan farklılıkları, aile ortamında da dile getirirler.
Genelde en acımasız şekilde olabilir.
"Ya bunu siz evlatlık filan mı aldınız."
"Kesin bu karışmış hastanede" diye başlarlar söylenmeye.
Buna anne baba da katılır.
Onlarda beğendiği huyları kendi taraflarına alırlar, beğenmediklerini de ailenin sorunlu ve onay görmemiş kişisine mal ederler.
Yani senin taraf, benim taraf düellosu başlamış olur.
Kişiler kendilerini nasıl bu konun içinde bulduklarını bile anlayamazlar …
Oysa; aynı ailede olmak aynı kişiler olmak anlamına gelmiyor ki.
Kuralların çocukların cinsiyetine kadar değiştiği aileler var.
Erkek ve kız çocuk ayrımı birçok ailenin yapmaktan kaçınmadığı ya da farkında olmadan
yaptığı bir gelenek halini almış.
Bu da çocukların huylarına şüphesiz farklı yansıyabiliyor.
Daha inatçı, daha asi ya da daha vurdumduymaz ve algısız olabiliyor.
Bunun dışında kalanlar iyi çocuklar olarak hayatta yerini alıyor.
İyi çocuk olmanın da çok büyük dezavantajları var.
Hiçbir kötü olay ya da hata size yakıştırılmaz! Hep normal, anlayışlı ve mükemmellik yolunda ilerlemeniz istenir.
Bunun ne kadar yorucu olduğu bilinmez, bilmekte istemezler zaten.
Uyumsuz, asi olursanız sizin sorumluluklarınızı başkaları taşır.
Aile içinde, okulda ve iş hayatında da hep uyumlu ve geçimli insanlar daha çok tercih edilir. Yani kolay olan seçilir. Kimse zor insanla uğraşmak istemez.
En çok işler onlara verilir. Sabırlı, düzenli ve sorumluluk sahibi oldukları için.
Ama sorunlu ilan edilenlerin kazançları daha farklı olur. Kazananlar tarafında görürler kendilerini.
Hak edip etmemeleri önemli değildir. Kurnaz zekalarıyla kendilerini zafer kazanmış ilan ederler.
Bir de iyi olanlara ve uyum sağlayanlara salak muamelesi yaparlar.
Bunlar geçici zaferleridir aslında…
Hayatta haksızlık dediğimiz birçok şey sonunda hakkettiği değeri bulur.
Arkalarından saygıyla anılmazlar. Hiçbir zaman mutlu olamazlar. Bir şeyler hep eksiktir.
Ailelerin yanlış tutumlarından, birileri idare eden, birileri de idare edilen olarak ailede ve toplumda yerlerini alırlar.
Kardeşler ne kadar anlaşamasa da kalpleri bir atar. Hiçbir zaman birbirlerinin kötülüğünü istemezler. Farklılıklar olsa da bağlar her zaman arkadaşlıktan ötedir.
Öylede olmalı zaten!
Sevgilerimle…
Belgin BAYKAL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder