Kim olursa olsun,
Kurduğumuz ilişkiler istediğimiz gibi gitmeyebilir.
Kimisinden verim alırız,
Kimisinde mahsul elimizde kalır.
Sonra döneriz başa,
Başlarız kendimizi sorgulamaya...
“En son ne dedim? Ne yaptım?”
“O ne anladı?” diye düşünürüz.
Kırıldığımız kadar kırıcı cümleler kurarız.
Ve bunun farkında bile olmayız.
Sonra “Evet, hatalıyım” demek zor gelir.
Kendimizi kutsar,
Karşı tarafı suçlamaya başlarız.
“Her şey senin yüzünden!”
“Beni niye idare edemiyorsun?”
“Bir şey söylediysem, hiç mi hakkım yok?”
Bu tarz cümlelerle sitem ederiz.
Evet, hakkın olabilir elbette...
Ama ben de aynı hakkı isterim.
Ben sana öyle davransam,
Aynı hoşgörüyü bana gösterecek misin?
Yoksa sadece ben mi anlayışlı olacağım?
İşte kopmalar da tam burada başlar.
Çünkü kimse hep veren olmak istemez.
Her şey karşılıklı olursa güzeldir.
Sizi idare eden biri varsa yanınızda,
Onun sonsuza dek öyle kalacağını sanmayın.
Yalnızlık bir gün aniden kapınızı çalabilir.
Çünkü o kişi de yorulabilir.
Defalarca sizi uyarmasına rağmen,
Siz onun hoşgörüsünü bitmeyecek sanırsınız.
Hatta dozunu bile artırabilirsiniz.
İşte o gün yanıldığınız gündür.
Elinizdeki “oyuncak” artık
Sizinle oynamak istemeyecek.
Ve bu oyundan çekilecektir.
Bu tarz ilişkilerden beslenenler için
Söyleyecek söz bulamıyoruz.
Onlardan varsa çevrenizde,
Rahat olun; sizi idare ederler! 😉
Ama çok da emin olmayın yine de...
Sevgiyle Kalın.
Belgin BAYKAL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder