Hayat bazen öyle insafsız ki,
küçük bir boşluğundan yakalar.
Hissettirmez en zayıf anında,
seni ta yüreğinden yaralar.
Sezen Aksu’nun yine muhteşem sözlerinden bir bölümü…
Gerçekten de insanın
en zayıf anında içeriye sızan bir virüstür aşk.
Kime? Niye? Neden?
Sorularının yok olduğu bir an.
Direnci düşmüş bedene gelen bir hastalık gibi.
Mantığın yok olduğu,
yüreğinin sesini dinlediğin bir ân…
Kendine uydurduğun bir sürü mazeret.
Gerçeklerden kaçış, düşlerde yaşam...
Her zaman düşlerimizdeki gibi bir yaşam bekleriz.
Her şeyin bizim isteklerimiz doğrultusunda geliştiği,
olmadığı zaman hayal kırıklıkları yaşadığımız...
Zararsız bir dünyada umutlarımızla yol aldığımız,
bir insana yüklediğimiz bir sürü olgu ve nitelik...
İşimize geldiği gibi görme eylemi...
Gözümüzde büyüttüğümüz ve
istediğimiz kimliğe soktuğumuz hayalimiz…
İşte ikilem burada başlar:
Düşlerimiz ve Gerçeklerimiz…
Yüzleşemediğimiz ve yüzleşmekten korktuğumuz,
sonrasını göze almakta zorlandığımız güçlüktür gerçekler.
İki hâli vardır benliğin ve kişiliğin:
Ya hayallerini seçip o dünyada yaşarsın,
ya da hayallerini yıkıp gerçeğe uyanırsın.
Bedeninize ve ruhunuza hangisi uygunsa,
seçiminiz o yönde gerçekleşir.
Bazen hayal gördüğümüz şeyler gerçeklerimizdir.
Bazen gerçeklerimizi hayal görmek isteriz.
“Düşler ve Gerçekler” işte ayrı ayrı yaşar…
Sevgilerimle,
Belgin Baykal
