Yeni Yılın Ardından

Her yıl aynı telaşla eski yılı uğurlarız.

Arkasından da söyleniriz durmadan,

hiç acımadan eleştiririz onu.

"Hiç iyi gelmedin bu yıl!"

"Bir an önce git artık, yüzümüz gülsün."

"Tüm felaketler bu yıla mı sığar?"

"Ne uğursuz yılmışsın sen böyle!" deriz.

İyi şeyleri unutur,

bütün yükü ona atarız.

Sanki gelecek yılla

gizlice anlaşma yapmışız gibi.

Büyük felaket yoksa bile,

insanlar yine o yılı suçlar.

Kendi hatalarını,

yaşadığı sıkıntıları yıla bağlar.

“Benim tercihlerimdi”

diyen pek az çıkar.

Mutlu olmak ister,

Hep bekler insan:

Para, aşk, sevgi, ilgi, dostluk...

Ama vermeye gelince

eli dar, yüreği suskun olur.

Hayatının hep kırgınlıkla geçtiğini düşünür.

Oysa kendisi de

başkalarına aynılarını yaşatmıştır.

Hal böyleyken,

yeni yıldan çok şey bekleriz.

Benim beklentim ise;

Dünya barış ilan etsin artık.

Kimse kimsenin diniyle,

ırkıyla, toprağıyla uğraşmasın.

Mağdur olan herkese

el birliğiyle yardım edilsin.

Silahlar yok edilsin,

kin ve nefret silinsin.

İntikam yerini

sevgiye ve huzura bıraksın.

Liderler bir araya gelsin,

insanca yaşamı düşünsünler.

Hak, hukuk, adalet

gerçekten işler hale gelsin.

Öyle bir yıl olsun ki,

veda ederken hüzün bıraksın.

İçimizde baharlar açılsın,

yaşama sevincimiz hiç solmasın.

İstediğim şey zor değil aslında.

Sadece biraz insan kalmak

ve hırstan vazgeçmek gerek.

Hepimize güzel

bir yıl diliyorum.

Sevgiyle kalın,

Belgin Baykal

Psikolojik Durumum Karışık

Olumsuz haberler,

dünyanın mahvolması beni çok etkiliyor.

İnsan olarak düşünülmemek,

yokmuşuz gibi davranılması çok acı.

Sürekli "Şükret" denmesi

bana iyi gelmiyor artık.

"Bulamayanlar da var" demek

artık teselli etmiyor.

Bir sürü masum insan, yok yere can veriyor.

Devletçilik oynayan insanların kararları

başkalarının hayatına mal oluyor.

Gittikleri yer belki iyi ama geridekiler eksik kalıyor.

Onlarsız yaşamak,
yokluklarına alışmak hiç kolay değil.

Hele bir de ölüm
haince bir saldırıysa!

Kalan kişi ne yapar?
Nasıl devam eder hayata?

"Şehit oldu" demek,
içteki acıyı hafifletir mi?

Vatan sağ olsun demek
özlemi unutturur mu?

Görüşebilecek mi bir daha?
Sarılıp kokusunu hissedebilecek mi?

Yarım kalan hayatlara
nasıl sevinilir bir ölümle?

İnsanlar duyarsızlaştı,
değerlerini yitirdi.

Her şey para ve konfor hırsına dönüştü.

"Çok üzüldüm" deyip
hemen ardından tatil selfisi çekiliyor.

Hiçbir şey olmamış gibi,

hayat devam ediyor belgeli olarak.

Çünkü herkesin psikolojisi
artık karmakarışık durumda.

Gülerken ağlayan,
ağlarken gülen insanlara dönüştük.

Her şeyden şikayet eden
bir toplum olduk maalesef.

Belki de bu kadar
acımasızlığı hak ettik.

Sadece kendimizi düşünmek
bizi bu hale getirdi.

Terörü lanetlemek, kınamak
acıları dindiriyor mu?

İçinizi rahatlattıysa,
topluca kınayın ve unutun.

Sonra sıradaki gelsin…
Çünkü başka bir şey yapılmıyor!

Yolu barıştan geçen
iyilik dolu insanlar ve yönetim diliyorum.

Sevgilerimle,
Belgin Baykal

Kadınları Kendinizden Nasıl Uzaklaştırırsınız?

Erkeklerden konuştuk,

kadınlardan bahsetmemek olmaz şimdi.

Kadınları maddelerle anlatmaya kalksak,

sayfalar yetmez bize.

Çünkü bizim beyin yapımız biraz karışıktır.

Erkekler ne kadar düzse,

kadınlar o kadar karmaşıktır.

Kadın ne istediğini çoğu zaman bilmez.

Sadece ister, elde eder

ve sonra sorgular durmadan.

"Elde ettim ama bu muydu?" diye düşünür.

Elde edemezse bu kez

"Niye olmadı?" diye sorgular.

Elde ederse değişen bir şey olmaz.

Kısa bir zafer anı yaşar,

sonra tekrar düşünmeye başlar.

"Gerçekten istediğim bu muydu?"

diye içe döner.

Sonra çevreye yönelir,

başkalarının ilişkisine göz diker.

Kendi ilişkisiyle karşılaştırır,

bir mutsuzluk bulur elbet.

Ya da küçük şeylere şükrederek

kendini avutmaya çalışır.

Ama değişim geçicidir,

her gün farklı düşünebilir.

Erkekler, eğer kadını uzaklaştırmak isterseniz:

Uyanıklığınızı ve cimriliğinizi hissettirin hemen,

Hesabı ona ödetin, utanmayın.

Hoşlanmadığı yerlere götürün ısrarla,

Onun dışında herkesi övün,

onu hiçe sayın.

Sürekli eleştirin, suçlayın durmadan.

İlgisiz olun, güzel sözden kaçının.

Hiç kıskanmayın,

"sana güveniyorum" bahanesini abartın.

Zayıf bile olsa sorun,

"Kilo mu aldın?" diye.

"Yanakların şişmiş mi?

Kalçan mı büyümüş?" deyin.

Ani programlar yapın,

kafasını karıştırın.

İsteklerini paylaştığında;

"Ne gerek var?

Bunlar saçma" deyin.

Paylaştığına pişman olsun hemen.

Bunları yaptıktan sonra,

artık sevilmediğinizi bilin.

Valizini toplamaya başladığını fark edersiniz.

Gitmeye hazırdır artık,

hem de sonsuza kadar.

Ama hâlâ kalıyorsa yanınızda,

sakın kaçırmayın onu.

Bu kadar saf ve aşık

birini zor bulursunuz.

Keyfini çıkarın ama değer verin lütfen.

Siz zaten yapmazsınız bunları değil mi?

Siz adam gibi adamlarsınız elbet:)

Sevgilerimle,

Belgin Baykal

Dengemi Bozmayınız!

Hayatı tüm renkleriyle gördüm,

kırmızıya da, mora da inandım.

Bazen fazla inandım belki de.

Ama hep iyi niyetle yaptım bunu.

Yan yana yürüdüm sessiz hayallerimle,

diz boyu suya batmış umutlarımla.

Kimseye çelme takmadım hiçbir zaman.

Kimsenin arkasından iş çevirmedim.

Dostluğun arkasında durdum,

sevgiyi açık tuttum içeri girsin diye.

Bazılarınız çok gürültü yaptı hep.

Bazılarınız sessizce çekip gitti.

Ama ben hep yerimdeydim,

hafifçe yan yatmış, dünyaya gülümsüyordum.

Kimseyle dövüşmek istemem artık.

Savaşarak değil, severek tanımışım kendimi.

Bir gizli bildiğim var benim.

Size anlatmak zorunda da değilim.

Anlamanızı beklemem hiç,

aynı yerden bakanlar zaten sezer.

O yüzden lütfen...

Benim dengemi bozmayınız.

Sevgilerimle,

Belgin Baykal

Ayrılalım mı?

Eskiden aşk ömürlüktü, şimdi geçici bir heves.

“Olursa ne güzel,” “Olmazsa kader” deniliyor sessizce.

Birçok erkek eğlenmek istiyor, evlenmek değil artık.

Kalmak zor gelince, gitmek kolay oluyor nedense.

Kızlar özgürlük istiyor ama yanında bağlılık da.

Gelinlik giymek hayal, sonrası ise meçhul kalıyor.

Sıkılınca “özgürlüğüm gitti” deyip ayrılık isteniyor.

Oysa birlikte olmak sadece düğün değil, bir emek.

O büyük sözler çabuk mu unutuluyor sahiden?

“Sensiz nefes alamam” diyordun, ne değişti şimdi?

Aşk biraz sabır, biraz da anlayış ister aslında.

İlişkiler, ilk fırtınada bırakılacak gemiler değildir.

Azıcık daraldık diye ayrılık mı gelir hemen?

Yeni bir sevgili tüm sorunları siler mi?

Her şey yolunda mı olacak bir başkasıyla?

Önce kendinle yüzleş, sonra karar ver buna.

Hazır mısın gerçekten paylaşmaya bir hayatı?

Sadece sevilmek değil, sevmek de emek ister.

Fedakarlık olmadan hiçbir aşk büyümez zaten.

Aynı evde kalmak, aynı yolda yürümektir.

Hayat dediğin

iki soluk arası kadar kısa.

Birlikteyken bunu unutmayın…

Zaman hızlı,

zaman acımasız...

Sevgiye vakit ayırın, geç kalmadan.

Bazen yarın olmuyor,

bazen aynı yerde uyanmak nasip olmuyor.

Ama sevgi…

Eğer gerçekse, bir yerlerde hep yaşıyor.

Dilerim yüreğiniz,

hiç bitmeyen bir sevgiyle dolsun...

Ayrılık, son kelimeniz olsun.

Sevgilerimle,

Belgin Baykal

Ayna Ayna, Söyle Bana!

“Nasıl seveceğiz bu kadar zor ve problemli insanları.

Herkes hoşnutsuz, memnuniyetsiz ve öfkeli.

Kimse kimseyi idare etmek istemiyor.

Herkeste haklılık duygusu ağır.

Hepsi hayatlarında suçlu arıyor 

“Her şey senin yüzünden” diyebilecekleri.

“Ayna ayna güzel ayna, söyle bana!"

“Benden daha doğru bir insan var mı bu hayatta?”

Ayna dile gelir:) Sen de herkes gibisin!

-Nasıl yani? Delirdin mi ayna?

-Aklını başına al, neler söylediğinin farkında mısın?

-Tabii ki farkındayım. Artık sana yalan söylemeyeceğim.

-Kendini hep özel ve farklı görüyorsun ya; aynı şeyleri bir zaman

geliyor sende yapıyorsun.

En çokta eleştirdiğin şeyleri yapman komik oluyor.

-Nasıl yani! Bende mi yapıyorum? Hiç farkında değilim!

-İşte! Farkında olman için söylüyorum.

-Eleştiriye gelemiyorsun, pohpohlanmaktan hoşlanıyorsun. 

-Sana kimse kötü bir şey söyleyemiyor hemen öfkeleniyorsun, 

kırılıyorsun.

-Kimsenin sorunuyla ilgilenmiyorsun, varsa yoksa kendi hayatın, 

kendi sorunların.

-Her gün her şeyden şikâyet ediyorsun. 

“Mutlu olmak için önce başkalarını mutlu etmen gerekir.”

-Sen sadece kendini mutlu edecek insanları istiyorsun, onlardan da

bir şey gördüğün zaman, kendini ilah ilan ediyorsun. 

-Herkes “Kötü” bir sen iyi oluyorsun.

-Haklısın galiba, böyle düşünmemiştim.

-Şimdi sana soruyorum. Ne kadar gerçek ve ne kadar doğrusun?

Psikologlar ve uzman kişiler, “Önce kendinizi sevin ”derken 

siz kendinizden başka kimseyi sevmez oldunuz.

Onlar sevgi damarlarınızı açmak için, 

“Önce kendinizi sevin, sonra 

başkalarını daha kolay seversiniz” demek istediler.

O bile yanlış anlaşıldı. Kimsenin kimseye tahammülü kalmadı.

İdare etmek ve iyi geçinmek zül oldu.

Gittikçe bireyselleşme ve yalnızlaşma duygusu, sadece kendini

avutma hali.

İnsanlara duvarlarımızı koyarsak, onlara bütün samimiyetsiz

duygularımızla yaklaşırsak, kendimizi çok farklı tanıtırsak, 

önyargılarımızla onlara şans vermezsek!

Sizce biz ne kadar doğruyuz?

Can Yücel Ne güzel Yazmış;

Her Şey Sende Gizli

Yerin seni çektiği kadar ağırsın

kanatların çırpındığı kadar hafif...

Kalbinin attığı kadar canlısın gözlerin uzağı gördüğü kadar genç...

Sevdiklerin kadar iyisin nefret ettiklerin kadar kötü.

Ne renk olursa olsun kaşın gözün karşındakinin gördüğüdür rengin...

Yaşadıklarını kar sayma yaşadığın kadar yakınsın sonuna; ne kadar

yaşarsan yaşa, sevdiğin kadardır ömrün...

Gülebildiğin kadar mutlusun

Üzülme, bil ki ağladığın kadar güleceksin

sakın bitti sanma her şeyi, sevdiğin kadar sevileceksin.

Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer

ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın.

Bir gün yalan söyleyeceksen eğer

bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.

Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret

ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın.

Unutma yağmurun yağdığı kadar ıslaksın

güneşin seni ısıttığı kadar  sıcak.

Kendini yalnız hissettiğin kadar yalnızsın

ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.

Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin...

İşte budur hayat!

İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın

bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün

ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutursun...

Çiçek sulandığı kadar güzeldir

kuşlar ötebildiği kadar sevimli

bebek ağladığı kadar bebektir

ve her şeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,

Sevdiğin Kadar Sevilirsin...

Sevgiyle Kalın

Belgin BAYKAL

Ayrılabilen Kişileri Seviyorum

Bu başlığı okuduğunuzda belki de “Ayrılmanın nesi güzel?” 

diyeceksiniz.

Haklısınız. Kimse ayrılmak istemez. Kolay da değildir.

Ama çevremde öyle ilişkiler görüyorum ki…

Tahammülsüzlük, çözümsüzlük ve sürekli bir 

başkalarını suçlama hâli…

Ve her şeyin üstüne bir de şu klasik cümleler:

“Sizler için katlanıyorum.”

“Sizin mutluluğunuz için kendimden vazgeçtim.”

“Annesiz, babasız kalmayın diye dayanıyorum.”

Çocuklar bu sözleri istemez.

Onlar huzurlu bir anne-baba görmek ister.

Birbirine saygı duyan, zaman geçirebilen, iyi anlaşan insanlar…

Çünkü o ortamda büyüyen çocuk, sevgiyle yetişir. 

Zinciri sağlıklı şekilde devam ettirir.

Ben yıllarca birbirine uymayan ama ayrılmayan 

bir ailenin çocuğu oldum.

Bitmeyen kavgalarıyla bizi de yordular.

Ve biz onlara hiçbir zaman teşekkür etmedik.

Hep şunu söyledik:

“Keşke ayrı ama mutlu yaşasaydınız…”

Onlar ise hâlâ şu cümleyle kendilerini avutuyorlar:

“Bugün yine dünyaya gelsek, birbirimizle evlenirdik.” (!)

Ama biz onların geçim şekliyle büyümek istemedik.

Çocuklar aldıkları kadar iyidir.

O gün size saygı gösterirler;

Ama bir gün hata yaparsanız, sizi acımasızca yargılarlar.

Bir ilişkiyi sürdürmek için çaba yoksa, o ilişki bitmiş demektir.

Bazıları çocukları bahane eder, bazıları mal paylaşımı.

Bazıları da sırf “O da mutlu olmasın!” diye bırakmaz.

Ve bunu da sevgi sanır.

Ama sevgi bu değildir.

Bu, insani olmayan bir intikam alma biçimidir.

Birini zamanında sevmiş olabilirsiniz.

Ama sonra sevgisi değişebilir, sizden sıkılmış olabilir.

Yeter ki sorumluluklarını yerine getirsin.

O zaman herkesin yolu açık olmalı.

Hayat bu kadar uzun değil.

Ve bu kadar anlam yükleyecek kadar da gerçek değil.

Sürekli tartışılan, iletişimsiz bir evde büyüyen çocuk,

mutlu bir çocuk olmaz.

“Huzur arıyorum” diyenlere sesleniyorum:

Gerçekten huzurun anlamını biliyor musunuz?

Bunları yazarken farkındayım, bazılarınıza ters gelebilir.

“Ne rahat bir kadın” diyebilirsiniz.

Ama ben bu yollardan geçtim.

Yaşadım, gördüm, düşündüm ve sustum.

Şimdi yazıyorum.

Bugün hayatımda huzur varsa,

Yanımda değerli insanlar varsa,

Bu, o kararlar sayesinde oldu.

Ben artık sadece gerçek insanları seviyorum.

Değer bilen, insani değerlere sahip insanları…

Siz de hayatınızı başkalarının ellerine bırakmayın.

Yok etmelerine izin vermeyin.

Eğer gerçekten o hayat sizin için bir şey ifade ediyorsa…

Sevgilerimle,

Belgin BAYKAL