Dal rüzgârı affeder,
Ama kırılmıştır bir kere.
Her gün yeni bir keder bulur,
Yakıştırır göğsüne.
Günler geçer yıl olur,
Aslında hepsi aynı hikaye.
Dal rüzgârı affetse bile,
Kırılmıştır bir kere.
Cam yapışır, kalp yapışmaz!
Sen unutsan bile ruhun unutmaz.
Zaten unutmak da bize yakışmaz.
Aşk acısı olsa bile,
Dal rüzgârı affeder.
Ama kırılmıştır bir kere…
Tuna KİREMİTÇİ
Çevremizle ilişkilerimiz; işte! Bu güzel şiir gibi...
Verdiğimiz değerin karşılığını göremeyince daha çok kırılırız.
Kendimize döneriz, yalnızlaşırız.
Duygularımız öksüz kalır, yetim kalır sanki.
Sonra kendimize kızarız, neden ederinden çok değer veririz diye.
Yine rahatlayamayız ve deriz ki,” ben doğrusunu yaptım, karşımızdaki anlamıyorsa bu onun sorunu.”
Ama yine olmaz! Bu sorun iki kişinin sorunu olur.
Ne edilen özürler ne yapılanlar ne de başka şeyler içimizdeki kırgınlığı geçirmez.
Sadece içten bir özür ve af dilemek sizi iyileştirse de kırgınlıklarımız her zaman bir kelimeyle, bir olayla yine aynı yerden sızlar.
Bu güzel 14 Şubat Sevgililer Gününde, yine herkeste sevgili olma telaşı başlamıştır.
En iyi şekilde bugünü geçirme telaşı.
Birbirine hava atma ve yaşadıklarından bahsetme!
Herkes yaşadıkları güzellikleri kendine saklasın, iki kişinin mahremi olsun.
Sevgili olmak için illa karşı cins olmasına gerek yok.
Kendinizin sevgilisi olun, o günü kendinize ayırın, içinizden nasıl bir gün geçirmek istiyorsanız onu yapın.
Ne zamandır gitmek istediğiniz bir yer varsa oraya gidin, o günü kendinize hediye edin.
Sevgilisi olanlar! Sizde kavgasız, gürültüsüz, beklentisiz, güzel bir gün geçirin.
Küçük detaylara takılmayın, özüne bakın davranışların.
Size değer verilmiş mi? Bir çaba harcanmış mı?
Hayat sevginizi harcayacağınız kadar uzun değil maalesef.
Kıymet bilin, kıymet görün.
Ben sabahtan Taksim’de kendimi gezdiriyor olacağım, sizi bilmem. :)
Hepinizin Sevgililer Günü Kutlu Olsun…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder