Belki içinizde keşkeleriniz var!
Belki kızgınsınız, belki de büyük kırgınlık ve acı içindesiniz!
Bütün olumsuz kelimelere kulaklarınızı tıkayıp, bir insana sahip çıkabildiniz mi?
Ya da gerçekten inandığınız ve sonuna kadar yanında olduğunuz birisi için,
İleri geri şeyler yazılıp çiziliyor, çıldırma noktasına geldiniz mi?
Gelecekte, geçmişte yaşananları okuyacak her şeyden habersiz bir bebeğiniz var!
Onun için kaygı duyup ayakta durabildiniz mi?
Acınızı yaşama fırsatı vermeyen suçlayıcı bakışlar ve sözler karşısında güçlü durabildiniz mi?
Kendine has yaşamıyla küçük bedenine büyük can sıkıştırılmış gibiydi Defne Joy Foster…
Nasıl bir anneydi?
Nasıl bir evlattı?
Nasıl bir eşti?
Nasıl bir dosttu?
Allah’ın katında nasıl bir insandı?
Bunu kim biliyordu?
Nasıl acımasızca konuşulabiliyor ve yargılanabiliyordu tanımadığımız bir insan?
Ya da onu yargılayanlar çok mu doğruydu?
Herkes yaşadığı hayatı bilir ve onun doğrularıyla yetişir.
Defne de kendine sunulan hayatta öyle bir yaşamı seçmiş bir insan.
Genç ölüm, zamansız gidiş…
Dört duvar sır kapısı derler!
Defne’nin o gün neler yaşadığını, nasıl o hale geldiğini kimse bilemez?
Hiçbir şey gözüktüğü gibi olmayabilir?
Belki o da orada olmak istememişti.
Bu kadar olumsuzluklarla gidişin arkasından, acılardan yürüyemeyen bir anne vardı.
Ve ona tüm olumsuzluklara rağmen sahip çıkan bir eş.
İnsan hayatta her şeye sahip olabilir?
Ama güveni kazanmak çok zordur.
Eşler böyle zamanda bütün güzellikleri unutur sadece ona yapılanı ve yaşatılanları düşünür.
Oysa onun eşi düştüğü yerden onu kaldırmak için herkesle savaşmayı seçti…
Üzerine atılan her çamuru elleriyle temizledi.
Böyle bir gidişe, böyle bir yaklaşım için sadece saygı duyulur.
Kaçımız düşen bir insanın yanında dibine kadar onun yanında olmuşuzdur?
Sonuç ne olursa olsun?
Bir insana güven duymak ve onu sonuna kadar taşımak çok önemli!
Geride böyle insanlar bıraktığına göre;
Rahat Uyu Defne...
Belgin Baykal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder