“Zaman su gibi gelip geçiyor” derdi büyüklerim.
O zaman ben küçüktüm anlamazdım bu sözlerin önemini.
Her şey onlara olurmuş gibi gelirdi.
Yüzdeki kırışıklıklar, her gün artan hastalıklar ve “Bizim
zamanımızda” diye başlayan sözler.
Anlatacak bir dolu hikayeleri olurdu…
Ben dinlerken masal gibi dinlerdim, öğütler verirlerdi bana.
Hep yaşanmış ve tecrübe edilmiş öğütler…
Hepsini onlar yaşamış, "Bizimkiler farklı" diye düşünürdüm.
Bir kere zaman farkı vardı aramızda.
Sonra da değişen bir nesil…
Nasıl aynı olabilirdi ki her şey?
Nesiller değişse, zaman her şeyi alıp götürse de,
Yaşananlar ilişki boyutunda hep aynıymış aslında.
Nedir bu “Zaman”?
Nasıl bir kavramdır?
Bir denizin akıntısı gibi bir şey mi?
Kendimizi bırakıp gittiğimiz,
Bazen dalgalarla boğuştuğumuz,
Bazen sükunetle üzerinde durduğumuz.
Bazen bonkörce harcadığımız, bazen her dakikasına dualar
yazdığımız…
Üzüntümüzde, tesellisi geçen günler olan yine “Zaman”
Sevincimizde, mutluluğumuzda bitmesini istemediğimiz süre
yine “Zaman”
Ne yaşanılırsa yaşanılsın her doğan gün bir umut olmalı.
Son nefesimizi verene kadar bizi mutlu edecek şeylerle
uğraşmalıyız.
Hobilerimiz olmalı, kendimizi oyalayacak ve ruhumuzu doyuracak.
Soframızı ve gönlümüzü açtığımız dostlarımız olmalı.
Bir dolu kitaplarımız olmalı okunacak…
Ziyaret edilecek büyüklerimiz olmalı bizi güzel anacak.
Bizimde hikayelerimizi dinleyecek bir nesil olmalı arkamızda bırakılacak.
Anladım ki!
Yüzdeki kırışıklıklar, geçen zaman içerisinde ruh ve bedenin
farklı yarışı,
“Eskiden” diye başlayan sözler, tecrübeleri aktarma ve
paylaşma isteği,
Yaşlanmaya karşı direnme ve genç kalma savaşı her nesilde
aynı kalacak.
Sadece kişiler ve yüzler değişecek.
Yaşımızın hep aynı kalmayacağını düşünerek, büyüklerimizin yaşadıklarını tecrübe ederek,
Geleceği sağlama almak ve sonuna kadar çalışıp faydalı olmak asıl olan.
Ruhumuza ve bedenimize yatırım yapalım.
Zaman geçip yaş ilerlese de bizi ona karşı savunacak tek şey,
Beden ve Ruh Sağlığı…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder