Ne güzel bir cümledir, “Yolunuz açık olsun”
Hayatta neye el attıysanız engelsiz olsun.
Sizi kısıtlayan hiçbir şey olmasın…
Allah hep sizin yanınızda olsun…
Ama bazen bu cümleler yetmez yollarımızı açmaya.
Yollarımızı kendimiz kapatırız ya da kapalı yolları seçeriz hayatımızda.
Ölçüp biçmeden atlarız, sonrada bocalarız…
Sanırız ki yollarımız kapanmış!
Oysaki seçimlerimizin kapattığını düşünemeyiz.
Acı çekeriz, bedel öderiz.
Defalarca aynı yanlışları yaparak yol alırız.
Her defasında olgunlaştığımızı ve hatalarımızdan ders aldığımızı sanırız.
Kısmetsizlik deriz, nazar deriz, bir sürü sebepler buluruz.
Hayatımızın her alanında yollarımızı hep biz seçeriz.
Bazen korktuğumuz yollar açık olur.
Bazen hiç ummadığımız kapalı sandığımız yollar sadece bize açılır.
Yanılgılarımızda böyle başlar.
Hangisinin iyi olacağını düşünemeyiz, yaşayarak öğreniriz.
Bazen kötü bir deneyim, bazen de iyi bir gelecek olarak bize döner.
Bazen de gönüllü kullanırız bu cümleyi.
Yakınlarımızı sevdiklerimizi göndeririz uzaklara,
Boynumuz bükük, içimiz buruk uğurlarız başka hayatlara.
Boğazımızda düğüm düğüm olur kelimeler ve deriz ki;
“Yolun açık olsun”
Yüreğimiz başka, dilimiz başka söyler aslında…
Hayat bize daima değişik yollar sunar.
Biz her defasında denemek ve sonuçlarına katlanmak adına atılırız.
Bazen bilerek, bazen bilmeden umarsızca…
Seçtiğimiz bu yollarda, “Hepimizin Yolu Açık Olsun”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder